Haol dien Pekske oet de kas!
Carnaval 2023 - Cirque Du Sjaan
“Whether a man or a woman thinks of clothes in terms of “fashion” or rarely makes an effort to think about them at all, they do provide a means of communication — unspoken, yet often eloquent”.
“Er zijn mensen die een kostuum dragen als bron van communicatie; onuitgesproken, maar vaak welsprekend”.
Nancy Beach, The New York Times, 26 aug 1979 “
Haol dien Pekske oet de kas en laot de boel de boel, ut is weer Vastelaovend”. “Haal je kostuum uit de kast en laat de boel even de boel, want het is weer Carnaval”. Voor sommige mensen drie prachtige dagen om hun Zelf te mogen zijn in hun gekozen Pekske, om op aswoensdag weer te moeten stappen in dat kostuum dat hun eigenlijk al heel lang niet meer past.
Als klein menneke was ik Cowboy inclusief knakker pistool, net als Old Shatterhand, want die was stoer en sterk. Daarna werd ik indiaan met al die kleuren en veren waarbij Winnetou mijn volgende held was. Dat menneke verkleedde zich als die persoon die ik, later als ik groot ben, wilde zijn. Blijkbaar wilde ik toen al iemand zijn, waarbij het kostuum een belangrijk onderdeel werd van mijn identiteit. In sommige branches zoals het leger en de zorg is dat heel functioneel en heeft het uniform met zijn verschillende gradaties zelfs een hiërarchische functie.
In mijn geval was dat anders en had mijn hoteliers kostuum twee voor mij belangrijke functies; enerzijds laten zien dat het mij goed ging en anderzijds het verhullen van mijn zelfbeeld gebaseerd op angst. De hele klimbiem van boosheid, verdriet, apathie, schuld en schaamte hadden zich meester gemaakt van mij. Eigenlijk heel begrijpelijk want angst is vaak niks meer dan een fysieke reactie op iets wat eerder is gebeurd dat je vervolgens projecteert op de toekomst. Dat wat er gebeurd is, is tegelijk ook het enige referentiekader dat ik had, gevormd door allerlei invloeden van buitenaf. Mijn opvoeding, de scholen, mijn studie, mijn vrienden tot aan social media toe, dienden als spiegel voor die Paul die ik wilde zijn. En zo had ik de overtuiging dat ik moest vechten tegen deze angst en moest strijden voor geluk. Eigenlijk was het een soort van camouflage pekske.
Zo las ik laatst een artikel over het modehuis Schiaparelli dat tijdens de Haut Couture Week in Parijs hun Inferno Couture Show bracht met op de voorste rij Kylie Jenner, telg uit de Kardashian-Jenner familie. Kylie droeg een zwarte Schiaparelli jurk met op haar schouder een leeuwenkop. Weliswaar geen echte, maar de reacties op social media waren levendig. Met als de grote hamvraag; is het nog van deze tijd om te pronken met een dierenkop, ook al is die niet echt? Volgens de schrijver van het artikel zoekt Schiaparelli al sinds mensenheugenis de dunne lijn op van echt en onecht, van waar en onwaar, van Ik en het Zelf. Schiaparelli zette na de modeshow een quote op Instagram: “niets is wat het lijkt in Schiaparelli’s Inferno Couture”. En zo is het maar net, niet alleen met Vastelaovend.
Mocht jij na de Vastelaovend ook voelen dat dit camouflage pekske jou niet meer past, dan is nu het moment om stap voor stap dit pekske uit te gaan doen. Om dat alleen te doen is bijna onmogelijk, want anders had je dat al zelf eerder gedaan. En daarom hebben wij een programma ontwikkeld vanuit enerzijds persoonlijke ervaringen en anderzijds kennis vanuit verschillende opleidingen, waar wij samen met jou dit pad van de Mentale Striptease gaan doorlopen.
Paul Rinkens